Bezorg de kinderen in een weeshuis een glimlach en een onvergetelijk moment
Deze keer ontvingen wij geweldige opdrachten/donaties van Christi, Elise en Michael voor een goed doel in India: “Bezorg de kinderen in een weeshuis/SOS Kinderdorp een glimlach en een onvergetelijk moment”
Nu gaat dat in India niet zo makkelijk als gedacht, er zitten namelijk allemaal regeltjes en wetten aan vast wil je een weeshuis of SOS Kinderdorp bezoeken i.v.m. de privacy van de kinderen. Na een paar weken research, bellen en mailen hebben wij een SOS Kinderdorp gevonden waar we langs konden komen in Jaipur, Radjastan. We werden ontvangen door een lieve vrouw die de donatie in ontvangst mocht nemen maar niet de bevoegdheden had om ons het SOS Kinderdorp te laten zien. We waren zo dichtbij maar helaas…. We werden doorverwezen naar een contactpersoon van het SOS Kinderdorp in Punjab. Gelijk stuurde wij een mail met de uitleg van onze opdrachten in de hoop dat zij z.s.m. zouden reageren.
Ondertussen in Punjab… Helaas nog niets gehoord van het SOS Kinderdorp dus zijn wij verder gaan zoeken naar een Weeshuis in Punjab. Punjab is de geboorte plek van Gur en wij verblijven een aantal weken in het huis van Gur en zijn familie. Zo hebben wij wat langer de tijd om het een en ander uit te zoeken en afspraken te maken. Want dat gaat helaas niet zo simpel als gezegd hier in India.
1,5 week later ontvangen wij een email terug van “Unique Home” een weeshuis voor meisjes die ongewenst zijn, iets wat ons heel erg raakt en dus aanspreekt. Zou het dit keer wel lukken? Direct pakte wij de telefoon en maakte wij een afspraak en we konden de volgende dag al terecht! Om onze opdracht uit te voeren gaan we eerst even langs de stad om wat inkopen te doen. Jatinder (neefje van Gur) stelde voor om ons te brengen naar het Unique Home in Jalandhar. En is tevens onze cameraman ;)
De situatie:
In India is een meisje vaak ongewenst, bij geboorte van een jongen wordt er feest gevierd en bij de geboorte van een meisje heerst er een treurige sfeer. Hoe komt dit?
India had vroeger een traditie dat de familie van de bruid een bruidsschat moest schenken aan de familie van de bruidegom. Kwamen zij deze afspraak niet na of konden zij deze afspraak niet na komen omdat zij geen geld/goederen hadden voor de bruidsschat, dan werd de bruid vaak mishandeld of zelfs ergere dingen gedaan uit wraak. Gelukkig is deze traditie al lang bij Indiase wet verboden, maar helaas wordt deze in de praktijk nog wel uitgevoerd met alle schrijnende/gruwelijke praktijken tot gevolg. Voor een arm gezin is het dus een ramp als je een dochter (laat staan meerdere dochters) krijgt. Meisjes worden vaak als minderwaardig gezien ook krijgen zij vaak minder of minder goed te eten dan hun broertjes, geen scholing en geen medische hulp want dat wordt gezien als verspilling.
Jaarlijks werden er miljoenen baby’s geaborteerd als men er met de 20 weken echo achter komt dat de vrouw zwanger is van een meisje, vaak onder dwang van de familie. Wordt er een meisje geboren dan worden er jaarlijks ontelbare “dode baby’s” geboren. India mist door de massale meisjesabortussen 12 miljoen meisjes, die eigenlijk geboren hadden moeten worden.” Hoewel sekse selectieve abortussen in India sinds 2003 bij wet zijn verboden, neemt het aantal nog steeds toe. Illegale klinieken adverteren met een verwijzing naar de hoge bruidsschat met slogans als: ‘Liever 500 roepies nu, dan 500.000 later’
De vrouw achter Unique home is Prakash Kaur. Zelf is zij als baby 60 jaar geleden achtergelaten op straat. Zie hieronder het verhaal en waarom het ons zo heeft geraakt. of bekijk de volledige website http://uniquehomejalandhar.com/
Na 45 minuten rijden kwamen we aan bij het weeshuis waar we al gelijk even moesten slikken toen we het baby luikje zagen. Dit luikje is gevestigd in de muur en is bedoeld om je baby in te leggen om (anoniem) af te staan.
Natuurlijk een verschrikkelijk idee maar wel een manier om (hopelijk) te voorkomen dat er baby’s langs de kant van de weg of bij een vuilnisbelt neergelegd worden. Later blijkt dat er per maand minstens 1 baby in het luikje wordt gelegd…
Eenmaal binnen moesten we wachten op Prakash Kaur. Een paar nieuwsgierige giechelende hoofdjes kwamen al om het hoekje kijken. In de stad hadden we een grote pot vol met snoepjes gekocht. Tijdens het wachten kwam er een groep meisjes binnen, ze zagen er goed uit, de een wat beter dan de ander maar niets schrokkend. Er was één meisje die net iets anders was dan de andere… Haar naam is Zenep, zij is geboren met het syndroom van down en gevonden door Prakash Kaur tussen het vuilnis. Een pittig meisje (zie video) maar altijd vrolijk!
Alle meisjes gingen netjes voor ons staan en vertelde hun naam en zaten natuurlijk stiekem naar de snoeppot te kijken. We deelden de snoepjes uit en mochten daarna naar boven, naar de slaapzalen van de meisjes. Hier mochten wij geen foto’s maken i.v.m. de privacy. Totaal zijn er 64 meisjes, het jongste meisje is 6 maanden oud en het oudste meisje 19 jaar. Het was een bliksembezoek dus konden we helaas geen tijd doorbrengen met de kinderen, wel hebben we veel glimlachende gezichtjes gezien en kregen het idee dat de meisjes hier uiteindelijk goed terecht zijn gekomen.
Beneden stond Prakash Kaur op ons te wachten. We wilde haar wat vragen stellen maar we merkte dat dat nogal gevoelig lag en wilde er niet veel over kwijt. Ze wilde ons het nieuwe Unique Home laten zien een stukje verderop. We kwamen aan op een groot stuk land met een grote speeltuin en een kast van een huis. De bouw van dit huis is gestart in 2005 en beetje bij beetje opgebouwd met dank aan de donaties. De planning is dat het huis binnen een jaar af is. Tijdens de rondleiding werd verteld dat dit huis nodig is voor de ruimte voor de meisje om te leren lopen, rennen en spelen wat nu te krap werd in het huidige huis. Ook komt hier een bibliotheek/studeerruimte, muziekkamer, binnenspeelplaats en nog veel meer!
Na de rondleiding hebben we chai gedronken met Prakash Kaur. Ze werd meer open en hebben een tijdje gepraat over van alles. Ze vond het erg goed van San dat zij zich aanpaste (zoals haar kleding) en ze bleef zeggen hoe mooi ze is. We kregen veel respect toen wij vertelde van onze opdrachten via onze website en ze vond het knap dat wij het volhielden in deze hitte. Maar waar het allemaal om gaat met dit bezoek is de geweldige donatie! I.p.v. alleen het geld te geven hebben wij een lijstje gemaakt met de foto’s van Elise, Christi en Micheal zodat zij ook een gezicht hebben bij de donatie en deze kunnen ophangen in het nieuwe huis.
Prakash Kaur bleef ons bedanken. We hebben haar beloofd dat wij terugkomen om te helpen als vrijwilligers wanneer we weer in India zijn. Haar dag kon niet meer stuk en wij werden uitgezwaaid door een gelukkige Prakash Kaur met een lach op haar gezicht.
Op de weg terug waren wij een beetje stil door de verschrikkelijke dingen die worden gedaan met deze meisjes maar kregen wij een lach op ons gezicht omdat er gelukkig mensen bestaan zoals Prakash Kaur en de donateurs die deze meisjes een goede toekomst kunnen bieden.
Namens ons, de meisjes en Prakash Kaur: DANK JE WEL lieve Elise, Christi en Michael!
Liefs,
San&Gur
Reactie plaatsen
Reacties
superrr. . geweldig gedaan. jullie zijn toppers en we missen jullie. Ziet eruit als een bijzondere ervaring. xx
Zo dan, wat een heftig verhaal zeg! Mooi om te zien hoe jullie zo toch je steentje bij hebben kunnen dragen om deze meisjes een mooie dag te bezorgen!
Liefs, daniël en robin
Jeetje, wat een verhaal! Net zoal vele anderen ben ik hier wat emotioneel van geworden. Dat dit bestaat is echt ongelooflijk. Wat goed dat jullie zijn geweest en wat geweldig dat jullie van plan zijn om terug te gaan om te helpen. Echt top!!!
Dikke kus
Pff wat een verhaal..
Good job guys! XxX
Ontroerend en fantastisch dat jullie dit hebben gedaan.
Wauw... Ben fucking trots op jullie!
hey hey krijg hier gewoon een brok in me keel van. . Super trots op jullie! Prachtig te zien hoe die meisjes zo opgevangen worden...Heel veel liefde jullie kant uit xxx
Wowww... Echt diep geroerd door het blog, de foto's en het filmpje... Wat ontzettend mooi om dit te zien! Wat fijn dat jullie dit op deze manier zo met ons kunnen delen, ik voelde alsof ik er zelf ook een beetje bij was net als wat Michael zegt... Erg confronterend ook zo met dat luikje... Bedankt dat jullie dit hebben gedaan. Prakash Kaur is een bijzonder mens! Kussies XX
Ik kreeg tijdens het lezen van dit verhaal echt kippenvel. Het is dan ook zo mooi dat vrienden van je dit hebben gedaan. Dit maakt het nog mooier vind ik. Goed gedaan jongens. Xjes
Erg mooi en ontroernd guys!! xx Jay, Roop & Simm
zo mooi dit
het is toch niet te geloven dat dit nog bestaat.
ben blij dat jullie dit hebben gedaan.
voelt erg goed.
ben trots op jullie
hele dikke knuffels
mammie
Echt heel leuk om dit zo te lezen. Lijkt nu alsof ik er zelf bij ben geweest. :-) En dat filmpje ook.. zo leuk :p