In Hampi hoorden we van verschillende backpackers dat we zeker naar Gokarna moeten gaan. Dit plaatsje ligt aan de kust ten zuiden van Goa. Na een paar geweldige dagen in Hampi pakken we onze backpacks weer in en nemen samen met Celeste een lokale bus naar Gokarna. Tijdens de 10 uur durende Off Road route ontmoeten we Abby&Chris. Zij hebben hun huis in Schotland verlaten en zijn gaan reizen om uiteindelijk in Australië, waar Abby vandaan komt, te gaan settelen.

Eenmaal heel aangekomen op het busstation namen we de rikshaw naar OM Beach. Wij merkten dat het hier ook off season is en hadden weinig keuze voor een slaapplek, ook zagen we niet veel omdat het inmiddels al pikkedonker is. Zo verbleven wij de eerste nacht in een primitief hutje op het strand voor maar 100R (€1,20) per nacht, de goedkoopste plek tot nu toe! Deze nacht werd uiteindelijk 5 nachten. Elke ochtend konden we een frisse douche/duik nemen in de zee en genoten we van de rustige sfeer. Soms vergaten wij even dat wij in India waren, totdat er naast ons op het strand weer een koe langs loopt.

Ook Hari (Indiase jongen ontmoet in Hampi), Deamos en Katerina (ontmoet tijdens de movieshoot) zagen wij hier weer. Inmiddels ontstaat er al een gezellig groepje! Zo zaten we op een avond met een hele groep te eten bij een restaurantje op het strand met een zacht windje en hoorde we de zee op de achtergrond. Af en toe zagen we een bliksem in de verte. Plotseling sloeg het weer om en binnen enkele minuten begon het keihard te waaien en te regenen en was storm pal boven ons. Na een oorverdovende knal viel de stroom uit en stond het restaurantje tot aan onze enkels onder water. Het bleef een tijdje onweren en inmiddels was heel het restaurant bij elkaar gaan zitten op een klein droog stukje in het restaurant waar we nog een ander leuk stel ontmoette, Kate en Liam. Deamos pakte zoals altijd zijn gitaar en de sfeer zat er weer goed in. Alleen de Indiers zaten bang met hun vingers in hun oren, niet vanwege Deamos op zijn gitaar maar vanwege het onweer, denken we ;).

Onderweg terug naar ons hutje later in de nacht was er bijna geen strand meer over vanwege de hevige regen. We liepen in het pikkedonker terug door de zee en zagen hier voor het eerst plankton, micro organisme die oplichten door de beweging van onze voeten. Hoe gaaf!

De rest van de dagen trokken we op met Deamos&Katerina, Kate&Liam, Abby&Chris, Celeste en Hari. Zo zijn we een dag naar Half moon beach gelopen. Dit strand ligt naast OM Beach. Via een paadje lopen we door de heuvels langs de kust met onderweg geweldig uitzicht op OM beach, hier kun goed zien waarom het stand zo genoemd is (het strand heeft de vorm van het OM teken).

Na een kleine relax week in ons primitieve hutje met natuurlijk weer onze “vriend” Meneer Kakkerlak (die de laatste nacht op San haar hoofd belande) verlaten Hari en Celeste ons en besloten we met de rest van de groep de bus te pakken naar Palolem (South Goa). Ondanks dat veel mensen zeiden dat Palolem niet veel aan zou zijn i.v.m. laag seizoen hebben wij ons hier prima vermaakt met ons groepje! Ook was het veel drukker dan wij dachten, zeker in vergelijking met Gokarna. Er waren niet veel backpackers, maar veel Indiase vakantiegangers omdat hier de zomervakanties zijn begonnen. Palolem heeft een mooi, schoon en een lang strand met zo nu en dan hoge golven. Gur was dan ook niet het water uit te krijgen. Palolem is heel erg toeristisch en dat merk je aan alles, maar vooral aan alle souvenirwinkels waar je over struikelt. Zo zag Gur een traditioneel Indiase Dholki, een kleine drum waar je heerlijke muziek uit kunt krijgen als je het een beetje kan spelen. Maar met Gur zijn talent moet dat goed gaan komen ;).

Natuurlijk is alles toeristisch en zo ook de prijzen maar onze afding skills zijn ook niet meer van gisteren. Na hard onderhandelen van San liepen we met de Dholki  weg van RS1300 voor RS550! Deze gaan we niet terug sturen naar huis maar sjouwen we de rest van onze reis mee.

Op het strand zagen wij kajaks liggen en iedereen was meteen erg enthousiast. Zo huurden we vier twee persoons kajaks en gingen we de zee op. Door de hoge golven was het nog even spannend of we erin bleven zitten. Maar het is ons gelukt, wel zeiknat maar niet omgeslagen! Dobberend op het water hebben we nog een prachtige zonsondergang gezien.

Ons groepje wordt steeds gezelliger en toevallig gaan we elkaar allemaal weer zien in Australië (Deamos&Katerina, Kate&Liam en Abby&Chris). Aan het eind van het jaar, als iedereen een beetje is ‘uitgereisd’,  gaan we ons allemaal settelen in (waarschijnlijk) Melbourne. Wij hebben een Working Holliday Visum aangevraagd die een jaar geldig is, in deze periode mogen we in Australië verblijven en werken. Wij weten nog niet hoelang het uiteindelijk zal duren maar na alle tips en verhalen van  onze nieuwe Ozzie Family zijn wij wel erg enthousiast geraakt! Helaas gaat het leuke stel Kate&Liam ons gedag zeggen, zij gaan naar Zwitserland om te werken totdat ze naar Australië gaan. Abby&Chris blijven nog even in Zuid Goa en Deamos, Katerina en wij gaan met de lokale bus naar Anjuna Beach, Noord Goa. Maar wij hebben de pech weer dat we genaaid worden waar we bij staan…  Zo heel ver is het niet maar uiteindelijk 3 bussen verder zijn we dan eindelijk wat dichterbij onze bestemming maar nog niet he-le-maal! Het laatste stukje hebben we dan ook een airco taxi gepakt naar de kust. En wie zien we daar onderweg, Hari de gekke Indiër!

Noord Goa staat bekend om het uitgaansleven maar zoals overal in India is het hier ook off season. Deze paar dagen hebben we een scooter gehuurd en zijn door de stad Panjim gereden. Ook zijn we naar het Vagator en Baga beach gegaan maar geen party te beleven. Alhoewel Baga beach wel beladen was met lolake vakantiegangers. We zullen nog wel vakser naar India gaan en dan willen we Goa nog wel eens meemaken zoals het moet, in het hoogseizoen.

Tijd voor weer wat drukte na al deze relaxte dagen… Met Deamos&Katerina gaan we met de nachtbus naar de stad Mumbai. Aangekomen op het Busstation is het een gekte van mensen die met koffer en al springend de bus halen. Eenmaal in de bus met onze backpack op onze rug konden we amper door het gangpad lopen zo smal was het. Maar goed op zoek naar onze slaapplekken die we hebben gereserveerd. Het blijkt dat we bij elkaar liggen, natuurlijk helemaal geen probleem, maar het bed is net genoeg voor 1 persoon. En het mooiste is nog… stel je voor dat je alleen reist dan ligt er dus een wild vreemde naast en half op je! (het kan allemaal in India) Sowieso reizen wij liever met de trein, de busrit is een ramp. Elk hobbeltje voel je, overal hoor je lawaai van toeterende auto’s en bussen en eens in de zoveel tijd stopt de bus even voor een plas en drink pauze en reken er maar niet op dat de Indiërs zachtjes doen omdat mensen liggen te slapen…

Na 16 uur ipv 10 uur later (beeeetje vertraging) zijn we daar, Mumbai! Helemaal gesloopt lopen we door de drukke stad op zoek naar een goedkope slaapplek. Mumbai schijnt aardig wat duurder te zijn dan de rest van India maar we hebben er een gevonden in de wijk Colaba vlakbij de Gateway of India en het Taj Hotel. De buurt is erg chique met veel mooie gebouwen en hotels. De straten zijn tot onze verbazing best schoon en de hoofdstraat (5 min lopen) staat vol met marktkraampjes waar ze van alles verkopen. Ook is er een gezellige fruit en groente markt waar je in de avond heerlijke kleine snacks en maaltijden kunt halen.

Abby en Chris hebben vanuit zuid Goa een vlucht genomen naar Mumbai en meeten we hier weer, gezellig! We zijn een avond met ze alle naar de film “City Lights” geweest en dit voor maar RS100,- p.p. zonder ondertiteling maar met Gur-titeling ;)

Samen zijn we met de taxi (die zijn hier erg goedkoop) naar de Dhobi Ghat geweest. De grootste (openlucht) wasserette van India. We hebben onze ogen hier uitgekeken (zie foto’s). In de buurt hebben we heerlijke Chai gedronken en Pakora’s (gefrituurde groentes) gegeten en raakte we aan de praat met wat lokale jongens. Na twee dagen in Mumbai nemen we afscheid van Deamos&Katerina en Abby&Chris. Wij zien hun ook aan het eind van het jaar terug in Australië.

Wij vervolgen onze reis met de trein naar Rajasthan, de eerste bestemming hier is Udaipur. Rajasthan de warmste provincie van India en deze twee gekken gaan er heen in het midden van de zomer. Gelukkig is de huminity hier minder maar met 40+ graden is het alsnog zweten. Wij vinden een leuke slaapplek aan de andere kant van het meer en dit keer geen ezel als huisdier maar een schilpad. Udaipur wordt ook genoemd als het Venetië van India. Misschien een tikeltje overdreven maar het ziet er erg gezellig uit met allemaal kleine smalle straatjes en overal zijn er dakterrassen met uitzicht over het meer waar de lokale mensen zich in wassen. Voor het beste uitzicht kun je met de kabelbaan naar de top  van een berg, wij gingen rond zonsondergang voor het mooiste uitzicht!  Op de terugweg lopen we langs het meer en zien we op het eerste gezicht hon-der-den vogels over het water vliegen, later zagen we dat het allemaal vliegende honden, vleermuizen zijn. Gek gezicht!

Op aanraden zijn we met de Rishaw naar het Badi Lake gereden om even af te koelen in het meer. Het meer en het uitzicht was de moeite waard maar we durfden het niet aan om een duik te nemen. Want ook dit water net zoals het meer in de stad en net zoals de meeste plekken in India is totaal niet schoon.

Toch is er hoop... Vanaf ons dakterras zien we een aantal zwembaden en wat is verleidelijker dan een koud zwembad met deze hitte. Voor RS200,- p.p. mogen we gebruik maken van het zwembad op het dakterras van een mooi hotel, wat was dat genieten!

Wil je de foto's bekijken van dit verslag? Klik hier!

Liefs,

San&Gur

1 Euro = ± 80 roepies