Na het mooie Udaipur zijn we nog verder de woestijn ingegaan naar het noord-westen, Jaiselmer. Deze keer gaan we met de bus i.p.v. met de trein. Omdat het niet uit de houden is in deze hitte boeken we een slaapplek met airco. In de avond vertrokken we met de bus, deze bus was gelukkig beter/groter dan de vorige bus waar we amper met zijn 2en naast elkaar konden liggen. Helaas is een nacht in de bus niet echt een goede nachtrust. De bus stopt vaak en je wordt van de ene kant naar de andere kant geslingerd. Iets waar we nog steeds niet aan gewend zijn ;)

De volgende morgen komen we aan in Jaisalmer. De plek voor de Camel Safari!
In de hitte gaan we, met onze inmiddels zware backpacks, op zoek naar een slaapplek. Via via komen we uit bij een hotel waar we een goed gesprek hadden met de manager. Tegenover het hotel was een ander hotel in de aanbouw. Dit bracht ons op een idee… Wij vertelde over onze camera’s (Canon & GoPro) en stelde voor om foto’s te maken voor zijn nieuwe website van het hotel. Ook dikte wij een beetje aan dat wij fotograven waren ;) De manager zag er wel wat in en maakte een deal met ons: gratis verblijf (met airco) in het hotel en we kregen korting op de Camel Safari! Je wordt creatief als je low budget reist haha!

De volgende morgen pakte we onze daypacks in voor onze trip naar de desert en werden we opgehaald voor de Camel Safari. De safari duurt 2 volle dagen en 1 nacht slapen in de woestijn. I.p.v. 6000 Roepies voor ons 2^e betaalde wij, door onze goede deal, maar 4000 Roepies! Daar gaan we!
In de jeep waar we mee werden opgehaald zat ook een Engels stel die we al eerder hadden ontmoet in de slaapbus. Onderweg zagen we al de eerste (wilde) kamelen. Na ongeveer 40 minuten rijden omringd door woestijn komen we aan in the middle of nowhere waar 3 mannen en 4 kamelen op ons stonden te wachten. Inmiddels was de temperatuur al aardig opgelopen en zou het komende dagen 45 graden (en zelfs hoger) worden. We werden voorgesteld aan onze kameel, San heeft de eer om op de rug van Michael Jackson te zitten en Gur mag op Lalu (de mannen lopen naast ons mee). Om een zonnesteek te voorkomen kregen we allemaal een tulband om en daar begint onze trip door de woestijn. Gelukkig staat er een windje anders was het niet uit te houden.

Na een paar uur maken we een stop bij een meertje. Voor ons gevoel net een fata morgana! Met kleding en al (natuurlijk geen zwemkleding bij ons) plonzen we in het water. Wat een heerlijke afkoeling. De trip gaat verder… op het heetst van de dag zoeken de mannen een grote boom waar we onder kunnen zitten voor de lunch. De kamelen worden afgezadeld en lopen los rond om ons heen waar ze van de struiken kunnen eten. Voor ons gevoel wordt er goed voor de kamelen gezorgd en stoppen we vaak voor een drinkpauze en krijgen ze goed te eten. Wij krijgen ook een lekkere maar simpele lunch, heerlijke mango’s, roti’s en groenten. Pas uren later gaan we weer verder. We gaan steeds verder de woestijn in om uiteindelijk te stoppen in de zand duinen 10 km van de Pakistaanse grens vandaan. Onderweg vertelde één van de mannen dat zij met een stel 25 dagen (!!!!) in de woestijn zijn gaan rondtrekken. Voordeel is dan wel dat je midden in de zand duinen zit en op plekken komt waar nog niet veel mensen zijn geweest of zelfs helemaal niemand.

Inmiddels is het al avond en hebben we de zand duinen bereikt. We gaan hier settelen voor de nacht. Wat inhoud: kamelen afzadelen en kleedjes op de grond… Na het eten zitten we met ze alle nog gezellig bij elkaar en genieten we van de stilte en de miljoenen sterren die nu goed te zien zijn. Na deze lange hete dag maken we ons ‘bed’ in orde en geven de mannen ons dekens, iets wat we al in maanden niet hebben gebruikt. Het is al flink afgekoeld en we genieten van het weer en de plek en vallen in slaap onder de sterrenhemel. S’nachts werden we inderdaad wakker door de kou en pakte we ons in met de dekens. In de ochtend werden we helemaal begraven door het zand wakker van de zon die opkwam. Wat een geweldige ervaring! Tijdens het ontbijt maakte San nog een klein ritje op een kameel zonder zadel, daarna pakte we weer alles in en maakte we ons klaar voor de rit terug. Nu voelen we de onwijze pijn aan onze kont van de lange zit op de kamelen! Soms weet je even niet meer hoe je moet zitten… Vandaag is het dan ook nog iets warmer dan gisteren en lijken we wel gek om dit te doen met 45+ graden. Na de lunch werden we weer opgepikt en terug gebracht naar ons hotel. Ondanks de hitte was dit een geweldige ervaring!

Zoals beloofd zouden wij foto’s maken van de Camel Safari (check) en van het nieuwe hotel. Nou dat liep allemaal anders dan gepland (wat wij al dachten) want hoe ga je foto’s maken als het hotel nog niet af is… Dus vanaf de buitenkant en het dakterras hebben we wat foto’s geschoten en samen met de foto’s van de Safari op een usb stickje gezet en gegeven aan de manager. Verder hadden wij hier niet de behoefte om nog langer te blijven en hebben we een treinticket kunnen regelen naar Jaipur.  Weer een sleeper plek in een nachttrein, inmiddels onze vaste slaapplek deze reis in India.

Na ongeveer 11 uur komen we vroeg in de ochtend aan in Jaipur. Wij verblijven hier in een kamer met TV i.v.m. het WK. De eerste wedstrijd van Nederland hebben we dan natuurlijk ook gekeken alleen dan midden in de nacht vanwege het tijdsverschil!

We zijn voor onze opdracht langs het SOS Kinderdorp gegaan maar helaas is het hier niet gelukt deze opdracht uit te voeren. We besloten dan ook om naar het treinstation te gaan en een treinkaartje te kopen naar Phagwara in Punjab, de geboortestad van Gur een plek waar we ons lang naar hebben verheugd!

Na weer een nachtrit van 16 uur zijn we aangekomen op het station in Phagwara waar de oom van Gur ons staat op te wachten. En geloof het of niet, het is hier nóg warmer dan dat we al hebben meegemaakt. Het is niet alleen hoogzomer maar ook nog eens een hitte golf waardoor de temperatuur hier oploopt tot bijna 50 graden! De laatste keer dat het zo warm daar was was 50 jaar geleden. Dat merken we ook meteen want we waren van top tot teen drijfnat. Onderweg naar het huis van Gur (en zijn familie) komen veel herinneringen naar boven bij Gur. En voor mij is het super leuk om eindelijk te zien waar Gur geboren is/waar zijn roots liggen en om zijn familie te ontmoeten. En daar staan we dan voor het grote nieuwe mooie huis (bekend van de foto’s) waar 2 meiden (die hierin wonen) ons opwachten en ons eerst te zegenen voordat we het huis binnen stappen. Eindelijk na maanden weer een huis waar we in verblijven, heerlijk!

Gur zijn vader had de familie al vaak gesproken en verteld dat wij naar Phagwara zouden gaan, de familie stond dan ook te popelen om ons te zien. Gelijk de volgende dag hebben we met Gur zijn oom, tante en nichtje (de enige van de familie die op loopafstand van ons vandaan wonen) met de auto van s’ochtends vroeg tot laat familie bezocht. Iedereen was erg enthousiast en vonden het geweldig dat we er waren, sommige lieten zelfs een traantje omdat ze Gur na zo’n tijd weer zagen. Iedereen praat in het Punjabi wat ik niet kan verstaan dus Gur is druk in de weer met alles vertalen en uitleggen wie wie is. Gelukkig bestaat er ook nog zoiets als voeten en handen werk en krijg ik snel wat woorden onder de knie. De familie is zo groot dat we dagenlang langs iedereen rijden om gedag te zeggen, te eten en nachtjes blijven logeren. Ook zijn we naar het oude huis in Gonspur gereden waar Gur is geboren en tot zijn 9^de heeft gewoond en naar Nora het dorp waar Gur zijn moeder is geboren. De dagen gaan snel en er komt altijd wel iemand langs of we zijn onderweg naar iemand.

Vanwege de hitte hebben we onze matrassen gepakt en slapen we op het grote balkon met 2 ventilatoren. Één nacht werden we wakker van de regen, waar we al zo lang op hoopte, we rende dan ook meteen naar het dakterras en hebben van blijdschap midden in de nacht in de regen staan dansen. (geloof me jullie zouden hetzelfde doen als het zo heet was).

Onze mislukte opdracht in Jaipur hebben we inmiddels hier in Punjab wel kunnen doen. Klik hier voor het blog.

We mogen het vertellen!!! Een tijdje geleden al skypte we met Jay, Roop en Sim en kregen we het geweldige nieuws dat we er een neefje of nichtje bij krijgen, want zij zijn in verwachting!!!! Super leuk! Helaas weer een hoogtepunt wat wij van een afstand moeten meemaken maar dat halen we allemaal weer in wanneer we weer terug in NL zijn :)

En we blijven leuk nieuws krijgen!! Onze vriendin Bianc uit Nederland laat weten dat zij een vliegticket heeft gekocht en ons komt opzoeken in Thailand in oktober voor 3 weken!!!!!!!! Hoe tof is dat!! Een paar dagen later volgt ook Martijn die hetzelfde ticket heeft geboekt en samen met Bianc meegaat! Super leuk!! 

We trekken veel om met de oom, tante, nichtje en neefje van gur die bij ons om de hoek wonen. En spelen vaak op het Carrom Board (een populair spel in India). We worden door iedereen goed verzorgd en er wordt heerlijk gekookt voor ons! We bezoeken de Sikh tempel (Gurdwara) waar Gur en zijn familie vroeger vaak kwamen. Helaas vanwege de hitte komen we alleen s’ochtends en s’avonds buiten. In de stad is geen één toerist te bekennen maar gek genoeg valt het staren mee. We pakken vaak de scooter en halen we lekkere hapjes en fruitshakes op de markt. Gelukkig kunnen we bij de oom en tante ook het WK goed volgen en kijken samen met de familie die fanatiek mee juichen.

Tussendoor gaan we een weekendje weg naar de bergen (de Himalaya) met een neef (Jatinder) en nichtje (Aman). De eerste stop in onze Roadtrip na uren rijden is het plaatsje Shimla. Hier bezoeken we nog meer familie van gur en duiken we het plaatsje in. En het is hier gewoon heerlijk fris, op een gegeven moment zelfs koud! Na een nachtje daar te hebben geslapen rijden we nog verder naar het plaatsje Manali. Deze route is zo ontzettend mooi! We rijden slingerend tussen de hoge bergen waar je je ogen uitkijkt. Onderweg zien we watervallen en zelfs bergtoppen met sneeuw. Helaas ook een groot ongeluk van een vrachtwagen die in de slingerbocht is omgevallen, en alle indiers rennen met flessen voor de benzine op te vangen wat eruit druppelt... Na een hele dag rijden komen we eindelijk aan in het prachtige Manali. Het is weekend en dus druk, niet alleen toeristen maar ook veel Indiërs die hier vakantie vieren en massaal naar het noorden trekken om aan de hitte te ontsnappen. We vinden uiteindelijk een slaapplek in Old Manali, erg gezellig en chill plekje waar ook veel backpackers te vinden zijn. Helaas hebben we niet heel veel tijd en verblijven we hier maar 2 nachtjes. De roadtrip, ondanks het vele rijden, was super gezellig en zeker de moeite waard. Wel een plek die we vaker gaan bezoeken wanneer we weer in India zijn.

De rest van ons verblijf in Phagwara hebben we veel met de familie opgetrokken en is San inmiddels ingeburgerd met nieuwe woorden en is ze helemaal opgenomen in de familie. Ons vliegticket hebben we inmiddels ook geboekt vanaf Dehli naar Bangkok. En hebben we een paket laten versturen naar Australie (naar de neef van Gur die daar woont) met spullen die we niet in Azie gaan gebruiken. Dat scheelt ons weer sjouwen. En san heeft eindelijk haar Sari laten maken. Deze had ze gekocht in Hyderabad en droeg ze al die tijd al mee (2,5 kilo). De Sari is prachtig geworden!

Na 3 weken is het tijd om afscheid te nemen van de familie. Na deze leuke tijd en nieuwe ontmoetingen was afscheid nemen niet leuk. We werden op het treinstation uitgezwaaid door de familie met tranen in hun ogen.

Onze reis gaat verder naar Agra, we pakken de trein om 18:00 en komen na 14 uur aan in Agra voor een bezoek aan de Taj Mahal. Het hotel waar we incheckte was op loopafstand  van de Taj Mahal en besloten de volgende morgen vroeg op te staan zodat het niet vol met toeristen zou zijn. Die nacht bleven we op om het WK te zien (Nederland-Argentinië) helaas met verlenging en de penalty’s heeft Nederland niet gewonnen en was het inmiddels voor ons al vroeg in de ochtend dus besloten we om maar op te blijven en direct door te gaan om ons tickets te halen voor de Taj Mahal. De tickets zijn 750 roepies voor toeristen en 20 roepies voor Indiërs. Ondanks dat Gur in India is geboren is hij nu ook een toerist want hij moest ook gewoon de 750 roepies betalen. Zelfs al was het vroeg in de ochtend het was al aardig druk. Wel zagen wij de mooie zonsopgang schuin achter de mooie Taj Mahal.

Het einde van India is bijna in zicht… met een tuktuk gaan we naar de bus en vertrekken we naar Dehli. De rit zou 2,5 uur duren maar zoals we al konden verwachten waren we er pas na 5 uur. We stappen uit bij het busstation en werden overladen door tuk tuk chaufeurs met belachelijke hoge prijzen. Toen gur dat hoorde zei hij iets in Punjabi terug waarop iemand zei: ‘Ik zei toch dat hij een indier is’ haha. Uiteindelijk volgehouden en met een normale prijs naar ons hotel gereden in de wijk Paharganj. We zouden hier 1 nachtje blijven, want onze vlucht naar Bangkok vertrekt de volgende dag al. We hebben dan ook niet veel tijd om dehli te verkennen. De volgende dag werden we door een tuk tuk chauffeur naar het vliegveld gebracht. Onderweg vond ik al dat de man raar uit zijn ogen keek en midden op de snelweg valt hij ineens met zijn hoofd naar beneden in slaap. Waarop Gur tegen hem zei: ‘we willen nog niet dood dus stop even langs de kant’. De man zei dat het door de hitte kwam en we gaven hem wat drinken en reden verder naar het vliegveld.

Na 2,5 maand Incredible India:

Schuddende hoofden (zuid India), Backwaters, prachtige sari’s, San haar eerste Sari, heerlijk eten, kleuren, geuren, mooie natuur, stank, vies, starende mensen, lange treinritten, verschrikkelijke hitte, ventilator/cooler, woestijn, Camel safari, bergen, sneeuw, rotsen, strand, koeien, zee, kanoenen, bodysurfen, verschrikkelijke hitte, goedkoop, zuid tot noord, eeuwig afdingen, nieuwe vrienden, nieuwe Melbourne Family, ontmoeting Gur’s familie, hittegolf, 2,5 maand vegetariër, niet ziek geworden, Chai Chai Chai, armmoede,veel  bedelaars.

zeggen wij gedag en kijken wij uit naar een nieuw avontuur in onze reis; Thailand!

Benieuwd naar de foto's van dit verslag? Klik hier.

Liefs,

San&Gur

1 Euro = ± 80 roepies