Na de drukke en toeristische oostkust gaan we naar het tegenovergestelde; THE OUTBACK!

Vanaf Townsville rijden we naar het westen naar het binnenland van Australië. Hoe verder we rijden hoe heter het wordt. De ramen staan open een lekker muziekje staat op en we zijn de enige op de weg. De hitte wordt echt extreem. Onderweg is er letterlijk niets te zien dan alleen de lange weg voor ons en het uitgestrekte droge landschap om ons heen. We besluiten dan ook om flink wat door te rijden. Onderweg was het nog best lastig om een schaduwplekje te vinden om even te stoppen voor de lunch. 

Na zoveel honderden km’s kom je een heel klein dorpje tegen met een benzinepomp en een paar huizen. Op zich redden we het prima met een volle tank van het ene benzinepomp naar de andere. En als we het echt niet zeker weten dan kunnen we onze extra benzine jerrycan vullen.

Onderweg komen we nog een hele plaag met wel miljoenen sprinkhanen tegen die op de weg aan het chillen zijn. Echt niet normaal hoe veel! We roken op een gegeven moment zelfs iets aangebrand en stopten toch maar even. Bleek dus dat onze motor helemaal onder de aangebakken sprinkhanen zat. Staan we dan in the middle of nowhere met een takje alle sprinkhanen uit de motorkap, tussen de velgen en zelfs in de ruitenwissers proberen weg te halen.

En het wordt steeds heter en heter… slapen doen we langs de weg op een rest area, trek in eten hebben we amper vanwege de hitte en we worden wakker in een zeiknat bed. Zelfs de koelkast die de hele tijd heeft aangestaan is niet eens koud. Nu zou een auto met airco toch wel een goeie zijn! Omdat wij de enige zijn en totaal geen licht is om ons heen zien we wel miljoenen sterren! Dat dan weer wel, toch nog soort van een sterren accommodatie op deze low budget reis ;)

We komen na een paar dagen aan bij het mijn-stadje Mount Isa. Het eerste plaatsje wat we tegenkomen waar leven is en waar we weer even wat boodschappen kunnen doen. Het is inmiddels boven de 40 graden, niet luchtvochtig maar echt zo’n hete fohn die in je gezicht blaast. We nemen een lekkere koude douche ergens bij een kinderzwempark en zoeken weer een plekje om te slapen. We staan zo vroeg mogelijk op omdat het dan nog te doen is om een stuk te rijden zonder dat we de auto uit drijven.  Onderweg zien we een hoop dode dieren, koeien, slangen en ander wild. We enteren de grens met het Northen Territory en de kruising naar het noorden (naar Darwin) en naar het zuiden (naar Alice Springs). Om een beeld te geven… naar Darwin is nog zo’n 11 uur naar het noorden rijden.  Vanwege de hitte en een cycloon die nu richting Darwin gaat besluiten we door te rijden naar het zuiden. Veel veranderd het niet qua landschap, wat wel opvalt zijn de enorme termieten hopen die soms nog hoger zijn de auto. We maken naast de sprinkhanen nog  andere roadkills, 2 vogels (sorry vogels R.I.P.).  Wat wel veranderd is de maximum snelheid, je mag hier namelijk 130 km/pu rijden! En aangezien het zo lang rijden is doen we dat ook, even niet in de gaten dat de benzine dan natuurlijk ook een stuk sneller gaat (oeps). Gelukkig komen we net op tijd een benzinepomp tegen.

We rijden naar de campsite Davils Marbles waar veel positieve recensies zijn op Wikicamp. Een hele aparte en bijzondere plek met veel rotsblokken en een geweldig uitzicht. We parkeren ons huis op wielen en genieten van een geweldige zonsondergang.

Onze volgende bestemming is Alice Springs, Kings Canyon en de bekende Uluru (Ayers Rock). Maar we moeten nog eerst een heel stuk rijden. Onderweg zien we een dode Dingo en rijden we door een “Free speed zone” ?!?!?!

En dan zijn we daar eindelijk! Alice Springs! Weer even een bewoonde wereld en bereik op de telefoon. Gur zijn zusje Kiran is vandaag jarig (22 maart) dus hebben hebben we een leuk filmpje naar haar kunnen sturen. Na een voorraad eten en drinken te hebben ingeslagen rijden we door naar Kings Canyon.  Er zijn 2 manieren om te rijden zien we op google maps en wij nemen de kortste. We rijden al zo’n 140 km wanneer de verharde weg opeens ophoudt en we op een soort onmogelijke grindweg uitkomen. Shit! Deze houdt niet op. We nemen het risico niet (niet te doen zo slecht is het wegdek).  Na een paar minuten rammelend in de camper keren we om en rijden we al de Km’s weer terug om vervolgens de andere weg te nemen. 

We stoppen ergens onderweg, want de Kings Canyon gaan we vandaag niet meer redden. Wat ons opvalt is dat het hier een stukje minder warm is (s’avonds). Eindelijk na al die hete nachten hebben we lekker kunnen slapen.  De volgende ochtend proberen we het opnieuw, we rijden de juiste weg naar de Kings Canyon. Onderweg kopen we nog van die charmante vliegennetjes die je over je hoofd trekt, geloof me deze MOET je hebben want je wordt GEK van al die vliegen die aan je plakken. Die letterlijk in je ogen en mond gaan zitten. Onderweg zien we de prachtige Kings Canyon al liggen. We kamperen ergens bovenop een berg iets doorrijden van de Kings canyon met een geweldig uitzicht. De volgende ochtend staan we vroeg op (omdat het dan nog niet zo warm is) want we gaan hyken door de Kings Canyon.  S’ochtends was het best nog fris in onze korte broek maar het begin van de hyke was lekker pittig dat we snel warm waren. Geweldig mooi om hier te lopen over de Canyon. Het uitzicht is echt te gaaf! We lunchen onderweg nog wat en na 2 uur en 40 minuten waren we weer beneden.

We rijden nog een stuk verder naar de Uluru, deze ligt in het national park waar je een ticket voor moet kopen die 3 dagen geldig is (25 dollar pp). We bezoeken vandaag het Culture Center, bekijken een documentaire over de geschiedenis van het gebied en de Aboriginals. We stoppen net als iedereen bij een parkeerplaats voor de zonsondergang. Want eerlijk gezegd is de Uluru met daglicht wel ok maar met de zonsopgang en ondergang wordt deze echt prachtig mooi rood. Dit leverde dan ook super mooie foto’s op.

We rijden een stukje uit het national park naar een grote lege plek met als achtergrond de Uluru waar we kunnen overnachten. De volgende dag heel vroeg op om ook even de zonsopgang te kunnen zien! Daarna maken we een guided tour om de Uluru (de Mala Walk). Onderweg verteld de ranger veel interessante dingen over de cultuur van de Aboriginals en de geschiedenis van de Uluru.

Een stukje verder op is er nog een ander gebied wat ze de Katja Tjuta (Olga’s) noemen. Meerdere grote bergrotsen met verschillende vieuwpoints. Erg bijzonder gebied!

Na deze intressante en leuke dagen vervolgen wij onze trip verder naar het zuiden.
We kregen een tip van een vrouw bij de benzinepomp om naar het plaatsje Coober Pedy te gaan. Dit is een stadje waar ze ondergronds leven….

We rijden door en komen weer aan in de staat South Australia! We stoppen in Coober Pedy, dit stadje is bekend als de Opaalhoofdstad van de wereld. (opaal is de kleurrijkste edelsteen)
Ooit ondekt door een Europeaan die naar goud op zoek was en dus Opaal vondt. Dit stadje is puur opgebouwd voor de mensen die in de mijnen werken na de vonst van Opaal.  We kijken onze ogen uit naar dit bijzondere mijn stadje. Omdat het hier zo heet is en nog heter kan worden leven de mensen hier ondergronds. Winkels, huizen, kerken en zelfs restaurants en bars zijn ondergronds. Natuurlijk is dat erg apart en wordt er veel ingespeeld op toerisme maar een bezoekje is het zeker waard. Het gebied is erg droog en er zijn veel Aboriginals. We vinden een toffe plek om te overnachten (namelijk ergens in een grote achtertuin van iemand die er een wc en douche in heeft laten bouwen, dit dan wel allemaal bovengronds). En we zijn niet de enige. We ontmoeten veel reizigers en zelfs een wat ouder Nederlands stel die al meer dan 30 jaar in Australië wonen en Nederlands spreken met een Australisch accent en andersom. Overdag bezoeken we het Visitor Center en kijken we wat er allemaal te doen is.  Er is een kangaroo weeshuis waar je heen kunt gaan om te kijken hoe ze de (baby) kangaroos voeren. Erg schattige en leuke locatie (niet al te groot). En al snel denken wij aan de opdracht die we hebben gekregen van Inneke; donatie van 50 euro bij een dierenopvang in Australië. Wij vertellen dit tegen de eigenaar en maken voor de volgende dag een afspraak om de opdracht uit te voeren. Lees hier het verslag van deze mooie en leuke opdracht en bekijk de schattige foto’s van de baby Kangaroos.

We lopen nog wat door het stadje en bezoeken het interessante museum, waar alles wordt uitgelegd over opaal en hoe het stadje is ontstaan. Ook heb je een gebied (noodle gebied) waar je zelf naar opal kan zoeken. Zelf hebben we niet veel gevonden, op 1 klein stukje na. Maar zo lief dat het oudere nederlandse stel is kregen we een zakje met een paar opaal steentjes.  In de middag sluiten we gezellig aan bij de groep backpackers en op deze unieke locatie in the middle of nowhere. Het wordt hier al een stuk frisser en eindelijk geen last meer van die irritante vliegen.  We stappen met wat backpackers in de auto en rijden een stukje naar de Break Away Lookout. We koken daar wat en drinken een biertje bij de geweldige zonsondergang… !

Bijna zit onze roadtrip erop en zijn wij in een rondje door half Australië gereden. Ons laatste stop voordat we weer in Adelaide zijn waar we onze roadtrip zijn begonnen is Roxby Down. De neef van Gur (Raja) waar we onze eerste maand hebben gelogeerd is verhuisd naar dit plaatsje vanwege zijn werk.  Maar voordat we hier aankomen stopppen we onderweg nog even bij een groot saltlake en rijden we naar een vieuwpoint. We zagen een grote camper iets verderop staan waar je beter uitzicht hebt en dus dachten wij als hij daar kan komen kunnen wij dat ook. (niet gezien dat die camper door een 4WD werd getrokken). Dus wij rijden op de onverharde weg met veel hobbels en gaten en dat laatste gat was iets te diep, dus toen stonden we met onze neus vast. O…o…. Gelukkig zijn die Australiers zo behulpzaam en hebben ze ons met kabels eruit getrokken. Geen schrammetje aan de auto. Haha dat ook weer meegemaakt ;)

Eindelijk aangekomen bij Raja in Roxby Down. Super leuk hem weer te zien. In Roxby Down is niet veel te beleven (erg klein) maar we genieten hier weer even de gezelligheid en de logeerplek. Na een tijdje geen bereik te hebben gehad konden we ook nog even met het thuisfront skypen en krijgen we weer een heerlijk indiaas diner! Na een paar dagen bij Raja rijden wij het laatste stuk door naar Adelaide, where it all started...

In totaal zijn wij 84 dagen onderweg geweest met ons huis op wielen, hebben wij 14021 Km gereden, is de zelfgemaakte camper nog heel en hebben wij er weer een geweldig avontuur bij!

Klik hier voor de foto's!

Benieuwd wat we nu gaan doen? To be continued.... :)

Liefs San&Gur